Güneş de toprağa düşer
ayağı tökezleyen çocuk da
güz yaprakları zaten klasik
Ben başın omuzuma düşsün isterim
orada kalsın
kendi ağırlığınca oysun orayı
kendi kıvrımınca şekillendirsin
Çünkü bir yeri olsun isterim gece kuşlarının
şarapçının yarım kalan şişesini saklayacağı bir kovuğu
kaçmaktan yorulan köpek sığınsın isterim
başının omuzuma verdiği açıya
Omuzum
bir yastık kadar yumuşak değildir bilirim
bir yatak kadar geniş değildir
içine kapanık bir omuzdur
huyları gariptir
lakin sana aşıktır
yanağınla arasına giren pamuklu kumaş eriyip bitsin ister
Büyük yüktür omuzuma sensizlik
Sana yer açmak için silkeler durur dünyayı
kayaya tüneyen mercan gibi
tutunmak ister varlığının yarattığı heyecana
bir damla ışık bile sızmasın diye aranızdan
işaretli zamanlarda dua da eder mahallenin tanrısına.
18,08,2017