KAR

son tanesi de düştü…

o kibar çekiç
kimsenin omzunu incitmeden
çaktı dünyaya rengini
doğrusu sesi bile çıkmadı
ya da en içinden söyledi şarkısını
sular çoğalırken
annesinin ardından daha kolay ağladı bebek…
28,01,2018

DOLMUŞ’ TA

unuttum ve yitirdim

her sabah önünden geçtiğim evi görmeyi bırakır gibi

hiçbir şey koymadan onun yerine

dolmuşun sağ arka tekerinin üzerinde

alın yazım hafifçe yapışık cama

kulaklarımda çözünürlüğü düşük hoparlörden yayılan ve biter bitmez çürümeye müsait mevsim şarkıları

yırtılmış koltuk kılıflarında kayıp bir anahtarın izini sürerken göz yordamıyla

bıraktım tezgaha

almaktan vazgeçtiğim içi geçmiş ayvayı

dip diri bir tanesinin yanına…

20,01,2018