DENİZE BAKARAK ÜŞÜMEK

Üşürken denize baktığında ne görürsün?

Ben kıyılardan içerilere karınları sardalya dolu kuşların estiğini görürüm.

Kumulların kışı geçirecekleri yerlere  fok balıkları gibi usul gövdelerini kaydırdıklarını, yumurtadan çıkmayan kaplumbağa yavrularının çürüyüşlerini, bulunmamış yazılı taşlardan silinen hikayeleri, sönen ateşleri, göç yollarından kalkan tozu görürüm

Ben üşürken denize baktığımda gülünçleşirim.

Korkuluğa taş atan bakışıyla insan evde gülmek için tutar beni, hıçkırığına komşu büyük yalanlarının yanına koyar

Karga ufka yakın toplamaya başlar kendini,  birazdan kanatlanacağını görürüm avluya serili cevizlerin, pembe el sabunlarının, şişe tuborg kapaklarının peşine düşmeye

Ben üşürken denize baktığımda bakışıma katılır kış.

Güzel ülkelerden kartpostallar yollar, sevgilisine mektup yazamayacak kadar mutlu dolaşır betimlemek için fırtınası güzel şehirlerin sokaklarını, şiir satılan tezgahlarında pazarlığa tutuşur.

Beremin kıvrımını parmaklarımın çengeline  takar indiririm kulaklarımın üstüne

paltomun içine küçülürüm 

bir gündüz masalına başlarım ayaküstü

gözümün renginde çatlar kışın ilk şimşekleri

uzar dağlara o ışıktan hızlı düş

çatımıza ısınmaya gelecek kar tanelerini görürüm…

20,10,18

 

 

KUTUDAKİ KEDİNİN SÖYLETTİKLERİ

Gecenin on buçuğu canım kahve istedi

Çıtçıtçıtçıt poavvv

.

.

.

kaynıyor, kara ağır baloncuklar çıkararak: köpüğü sönecek birazdan, daha koyu ve sade olacak her şeyimden seçtiğim bazı şeyler, kulpsuz fincanda sonsuz dudaklarınız için biraz pay, tabağa lokum konulabilir, boşverin bayatsa tadımız kaçar –

pencere açık, duvara tırmanan sürüngen sesleriyle birlikte ışıksız serinlik akıyor içeri

gölgenin şekle soktuğu eşyaların sınırlarına basmadan koltuk örtüsünün düzeltildikçe yinelenen kıvrımlarından yongalanarak plastik çekmeceden bozma yuvasına uyumaya gitmiş kedinin hep sıcak izini sürüyorum bir cigara içimi

televizyonu açmakla açmamak arası yürüyorum oturma odasının yaradılışına ters yönde

yorgunluğumu eğliyorum böylece 

keşke cezveyi ıslatıp lavaboya öyle koysaydım

kahvenin taşmaya niyetlendiği yerde ovulmadan çıkmayacak ince bir bilezik belirecek 

bu kaçınılmaz

öte yandan ne çok seviyorum sizi

okuldan -cevap vermenin ederlere bağlanmış mecburiyetinden-kaçmışım gibi dalgalanıyor saçlarım

yokluğumun numarası saman kağıtta yatılı kalacak bütün gün

ben otobüsle gidilecek kadar yakın bahara doğru evci cıkmışım

piknik masaları henüz boştur

elimde siyah poşet şıngır şıngır

hava şimdiden şıkır şıkır

bundan başka bir şiirde bahsedecektim ya

dayanamadım…

14,10,18

SAATLERİZ ARTIK

Zaman örgütsel bir doküman gibi gizli dağıtıyor kendini saatlere/ Beş kalıyoruz/ Tedirgin yirmi geçiyoruz/ Ona anılarımızdan sunuyoruz avuç içimizdeki bıçağın ince çizgisinden, emziriyoruz onun sütten kesilemez ruhunu/ Bizi bir kış daha yaşatmak için ölüyor sanki güz/ Tuzlayarak sır küplerine basıyor bozulacak şeylerimizi: bazı duygularımızı mayalayıp ekşiterek/ Güllerin taç yapraklarını döküp küçük narlara dönüştüğünü görüyoruz/ Çıplak dallarda sarı tüylü ayvalar/ Ekimin kelimelerini ıslak pamuklara sarıyoruz Kasımın cümlelerini yeşertebilmek için/ Sarhoş olmak için ikiden fazla adam, birden fazla deniz gerekiyor akşamları/ Ağaçların kara gövdelerinden toprağa yürüyor suyun rüyamıza girecek sesi/ Bizi uykunun sofrasına götürecek sesi/ Köklerin bittiği yerden sonrasının sesi/ Ellerimizde sapı düş kakmalı gümüş kaşıklar/ Saklıyoruz kendilerimizi yeni bir baharda dirilmeye/ Zamanı bekleyen saatleriz artık…

10,10,18

SANA İSTANBUL’ DAN

Gözlerine isimleriyle yaşamak isteyen çiy kuşları inip kalkıyordur bu günlerde

Oralardan bile aklımı yaprakların hışırtısıyla ve yeşil limon kokusuyla dolduruyorsun

dün gece çiçekli bir elbise giydiğine yemin edebilirim

Haydarpaşa’ dan kalkan hayal meyal bir ekimle geliyorum sırtımda göstermelik bir çanta

parmaklarımın boğumlarını tımarlıyorum nicedir, tuttuğumda ellerini yanılmasınlar

Bir de sana İzmit’ te trene binen Boşnak oğlandan pişmaniye alacaktım ama vurmuşlar onu ben de yeni öğrendim

yüksek hızlı bir intihar süsü vermişler ölümüne 

kız meselesi diyen de var yerleşik bir hayata geçme hevesi diyen de

Ah sevgilim

yana yatmış yazılı taşların

kirpiğinde biriken yaşların

gününü gün eden puştların ömrü uzun olsun

söyle, ayıp yok aramızda

söyle, dönerken İstanbul’ dan sana ne getireyim…

08,10,18

  

  

SAKLI BORCAM VE ARKADAŞLARI İÇİN ARKASI GELMEYECEK BİR PRELUDE

şurada burada cin çiçekleri açmış

iyice seyreldi yavru hayvan sesleri

otların dalgasındaki kırık sarı ışık kuru dallara çarpıp gülümsüyor

artık saklanmış ve unutulmuş eşyaların bulunuvermek umudu var içimde

bi boya bi badana çabucak tutulacağım

ortaya koliler yığılacak, evden eve taşınan büyükten küçüğe üst üste dizili açılmamış borcam paketleri, ilk düğünde elden çıkarılacak kadife kutusunda altılı fincan takımı, pili televizyonun kumandasına takılmış Hislon marka duvar saati ve daha pek çok şey 

beklemenin kutusunda işleyemedikleri günahları yüzünden pek masum, pek sevap yüklü

yayılacaklar güzün cennetine

güneşin kaşıdığı parkeler cilalanacak, sırları tozlanmış fayanslar, kireç kaplı armatürler şiddetle ovalanacak, ölü kuşun tüyleri ( çünkü siz göçünce bir evden illaki kuş bir yolunu bulup girer o eve ve o evde ölür çünkü ne hemen çıkmak için girmiştir ne de ölmek için çünkü boşlukları çok odalar bir kuşa çabucak unutturur neyin nereye varacağını çünkü gökyüzündeki yollarda tabelalar vardır ama evlere yapmazlar masraftan kaçmak için çünkü masrafını tanrı öder bulutsu şeylerin çünkü tapu kimin üstüneyse ona yükler vergisini belediye çünkü öyledir sırtından indirdiğinden beri Atlas dünyayı) süpürülecek, akşam olmadan perdeler çekilecek kornişlere ( çünkü mahallenin yeni sakinlerinin mahrem hallerine henüz hazır değildir kimse çünkü sırlar, başkası yapınca ayıp şeyler, açılmamış borcam paketlerinin aksine gevşer ve köpürür cildin ph dengesini alt edercesine ellerimizdeki ucuz okyanus ferahlığı çünkü büyük bir alışkanlık gerektirir alt kattan her gece gelen iniltiyi duymamak) uzun boylu ve hevesli birilerince…

04,10,18