hiçliği bitmiş tanrı nasıl yapışırsa diğerlerinin eteklerine
yalvararak bir tutam yokluk için
ben de otlakçısıyım bomboş ağızımla uzun geceler boyu rüyalarını dünyaya sayıklayanların
tuz ve duman sadece sözüme ektiğim
birikiyor saçma kadar küçük defterlerde saçları birbirine karışmış kirli serçeler
sarhoş tayfaları alfabenin
bir cigara daha
yakıp ver bu sefer
her yerin cehenneminden istiyorum
22,06,20
kalkıyordun koltuktan, o oturuyordu; kalkıyordu sen oturuyordun
birbirinizin sıcağının peşinde
ne iyiydiniz
kediyle sen
miskin zamanların dışında
eski sevgilinin fotoğrafına bakıp kendine dokunuyordun
bir eylem olarak yağmuru seçmiştin
mezarlarını bulunca dişleri kesilmiş fillerin tırmalamayı bıraktın saçlarını
kuşlara böldün kendini
aklın uçup yuvasından
deliliğin göç rotasında bir yerler edinene dek
çatlayan çekirdeğe de sızdın havadan, sudan, topraktan önce
dişleri kamaştıran mayhoşluğusun artık eriklerin…
14,06,20
Photo by Thaís Silva on Pexels.com
Ağzımızı zorla açarak dişlerimize lehimlediğiniz çürük sözle
çiğnedik ve tükürdük
bince zaman
ibneleri ve orospuları
şimdilerdeyse vazgeçiyoruz
– kimimiz rahvan, kimimiz dörtnala-
parmakladığınız izden, etimize kazınmış mührünüzden, bahşedilmiş renkli irislerimizden
döndük evraklara işlediğimiz imzadan
siz ateşe bel bağlamışlar
bizi yaktığınız yerde tüten duman şut çekecek yedi kat göğünüze
siz ateşe meyilliler yıkılın annemin önünden
yeniden tanıyacak beni küllerimden…
08,06,20
nötr adamın tamburu 